Enige jaren geleden liet opdrachtgever een fraaie rietgedekte woning bouwen langs de buitenrand van de Alphense woonwijk Burggooi. Deze woonwijk is vernoemd naar het veenweideriviertje de Burggooi en als zodanig nog steeds herkenbaar in het nabije landschap.
Een stevige verbinding met het omringende landschap was een wens. Vandaar ook het motto: tuin in landschap. Lekker zitten, eten en loungen moest ook mogelijk zijn. En een interessante beplanting was gewenst waardoor er het hele jaar iets te zien en te beleven zou zijn.
Met een sterke zichtlijn over het spiegelende oppervlak van een vijver is een relatie met de omgeving gecreëerd.
Bijzonder zijn de hagen van Salix rosmarinifolius. Deze wilgensoort heeft een fraai smal zilverkleurig blad en sluit daarmee aan op de weidegrassen. Deze grassen vind je aan de andere kant van de waterpartij waar deze tuin aan grenst. Dit water vormt dan ook een schitterend decor voor deze woning met bijhorende tuin. Behalve de wilgenhagen zijn er mooie groepen met hortensia’s te vinden. Opdrachtgeefster is weg van hortensia’s in alle mogelijke soorten en hoedanigheden. Van de bekende witte ‘Annabelle’ tot en met een in de diepe schaduw groeiende en bloeiende klimhortensia zijn in deze tuin terug te vinden. Buxusbollen dragen bij een de structuur in de winter en de dakvormbomen dragen er aan bij dat je in de halfschaduw kunt genieten van een heerlijk glas wijn en een dito maaltijd. En dat is zo prettig; genieten van een makkelijke tuin.
Wat opdrachtgever regelmatig doet is met de hond een blokje om. Vanuit de tuin loop je in no-time in de groenstrook langs de N11 en daarmee bevind je je langs de rand van het weidse Groene Hart. Staand op de geluidswal heb je hierover een onbelemmerd uitzicht en herken je de kavelstructuur met weilanden en sloten. Het lijkt alsof dit uitkijkpunt een onderdeel is van de gehele opzet van de tuin. En gelukkig merk je er ongeveer niets van dat de druk bereden N11 aan de andere kant van de wal ligt. Al met al een geweldige plek om te wonen.
